Pierwszym prelegentem był Jan Špringl z Muzeum Miejsca Pamięci z Terezina w Czechach. Omówił on funkcjonowanie Kuratorium wychowania młodzieży w czasie okupacji niemieckiej w Czechach. Instytucja ta została powołana z inspiracji niemieckiej, gdyż miała wychowywać czeską młodzież na wzór Hitler-Jugend. Budziło to duże obawy i negatywne emocje w ocenie tej instytucji przez ówczesne społeczeństwo czeskie. Dzięki temu jednak, że była zarządzana przez czeskich pedagogów w kwestii wychowania ostatecznie nie doprowadziła do germanizacji wychowanków. W jej funkcjonowaniu skupiono się jednak na ogólnym rozwoju fizycznym dzieci i młodzieży. Następnie dr Katarzyna Jedynak z Mauzoleum Martyrologii Wsi Polskich w Michniowie zaprezentowała krótką prezentację instytucji oraz przybliżyła gościom jej cele i założenia. Mauzoleum to polski odpowiednik lidickiego muzeum. Obie instytucje zajmują się upamiętnianiem ofiar mieszkańców wsi w czasie II wojny światowej. W swojej wypowiedzi prelegentka zwróciła uwagę na podobne aspekty działalności obu instytucji, historii oraz upamiętnienia ofiar pacyfikacji. W trakcie dyskusji po pierwszej serii prelekcji dużo miejsca poświęcono zagadnieniom architektury michniowskiego Mauzoleum.
Następnie swoje prelekcje miały dr Anna Czocher oraz dr Joanna Lubecka reprezentujące Instytut Pamięci Narodowej, oddział w Krakowie. Przedstawiły one tematykę dotyczącą wsparcia dzieci w Krakowie w czasie okupacji niemieckiej oraz podstaw prawnych rozumienia ludobójstwa poprzez pryzmat rabowania i germanizacji dzieci. Na temat tragedii lidickich dzieci wypowiedział się dyrektor Muzeum Miejsca Pamięci Eduard Stehlik. Przedstawił przyczyny niemieckiej pacyfikacji wsi Lidice oraz losów poszczególnych ofiar. W podobnym tonie wypowiedział się kolejny prelegent z Polski Krzysztof Fijak, który był zaangażowany w międzynarodowy projekt "Ukradzione Dzieci". Jako dziennikarz i publicysta wspomagał polsko-niemiecki zespół badający historię polskich dzieci wywiezionych do III Rzeszy do niemieckich rodzin. Głównym tematem projektu było przybliżenie historii i prób odnalezienia swojej tożsamości ofiar, ale także podkreślenie, iż niemieckie Ministerstwo Finansów nie uznało takich dzieci za ofiary wojny.
Ostatni blok tematyczny zapoczątkowało wystąpienie dr. Macieja Zakrzewskiego z krakowskiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej. Jego wypowiedź dotyczyła komunizmu jako ustroju totalitarystycznego, jego koncepcji oraz ograniczeń dla jednostki. Kolejne wystąpienie dotyczyło również ustroju kominustycznego, ale w wydaniu czeskim. Dr Jan Kalous z Muzeum Pamięci XX wieku w Pradze opowiedział wszystkim o szczegółach życia osób represjonowanych przez czeskie władze komunistyczne. Prelekcją zamykającą było wystąpienie Miloša Prášila, byłego żołnierza sił pokojowych. Opowiedział on o dzieciach, jakie spotykał w trakcie różnych misji pokojowych na całym świecie, ich problemach, nadziejach, ale również zagrożeniach i niebezpieczeństwach.
Po części konferencyjnej wszyscy goście przeszli do Parku Pamięci, gdzie znajduje się pomnik dzieci lidickich. Po złożeniu kwiatów pod monumentem wszyscy zgromadzeni udali się do Mauzoleum, gdzie została otworzona wystawa dr Katarzyny Jedynak z Mauzoleum Martyrologii Wsi Polskich w Michniowie. Wystawa "817" przybliża odbiorcy sytuację mieszkańców polskich wsi w czasie okupacji niemieckiej i sowieckiej w czasie II wojny światowej. Wspomina również o tragicznych wydarzeniach jakie miały miejsce na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej. Tadeusz Sikora, dyrektor Muzeum Wsi Kieleckiej, którego Mauzoleum jest oddziałem, zaprosił organizatorów na rewizytę oraz wyraził wdzięczność za zaproszenie i otwarcie wystawy Muzeum Wsi Kieleckiej w tak szczególnym miejscu, jakim jest Mauzoleum w Lidicach. W trakcie spotkania głos zabrał ostatni żyjący świadek pacyfikacji Lidic opowiadając swoją tragiczną historię. Obecna była również córka rzeźbiarki pomnika lidickich dzieci pani Sylvia Klanova.
