Czy dworek z Suchedniowa był kiedykolwiek dworem? Kiedy został wzniesiony i w jakich okolicznościach? Kto był jego fundatorem? Kto w nim mieszkał? Na te i wiele innych pytań odpowiadał Łukasz Wołczyk, autor publikacji "Dworek z Suchedniowa. Koleje losu". Spotkanie odbyło się 17 grudnia br. w Suchedniowskim Ośrodku Kultury "Kuźnica". Wydawnictwo to jest pierwszym z nowej "Serii Monografii Obiektów Zabytkowych Muzeum Wsi Kieleckiej".

Przybyłych, w tym dyrektora Muzeum Wsi Kieleckiej Tadeusza Sikorę, powitał dyrektor ośrodka Andrzej Karpiński. - Wiem, gdzie ten dworek stał przy ul. Kieleckiej, bo pokazywała mi to miejsce moja mama. Dziś tam jest parking przy galerii handlowej - mówił dyrektor. Dziś dworek znajduje się w Parku Etnograficznym w Tokarni stanowiąc jedną z jego największych atrakcji. W najbliższych latach dołączy do niego "Kałamarzyk", który obecnie poddawany jest zabiegom konserwatorskim.

Łukasz Wołczyk publikację oparł m.in. na szerokiej kwerendzie w archiwach w Kielcach i Radomiu oraz w archiwum zakładowym MWK. Dworek powstał prawdopodobnie w latach 1849/1851 i pełnił różne funkcje: najpierw poczty z pokojami dla podróżnych, później szkoły leśnej, szkoły powszechnej, sądu grodzkiego. W latach 60-tych XX wieku stał się własnością Fabryki Urządzeń Transportowych, w 1973 roku przekazano go Wojewódzkiemu Konserwatorowi Zabytków, następnie został rozebrany, a potem złożony w Tokarni w 1978 roku.

Na przestrzeni 170. lat istnienia miał wielu właścicieli. Łukasz Wołczyk szczególnie wiele miejsca poświęcił jego pierwszemu właścicielowi Wincentemu Tarczyńskiemu.

Jednym z ostatnich właścicieli była rodzina Tumluców. O dworku, gdy stał jeszcze w Suchedniowie, opowiadali powiązani z nim emocjonalnie i rodzinnie Jerzy Dorobczyński (mieszkał w nim a latach 1942-1945) i Marcin Pałac.

Promocji publikacji towarzyszyła sprzedaż wydawnictwa oraz wystawa tematyczna poświęcona Dworkowi z Suchedniowa. Publikację można nabyć w Muzeum Wsi Kieleckiej oraz w Mauzoleum Martyrologii Wsi Polskich w Michniowie.